İnsanların birbirine yardım etmesi bir gerekliliktir. Zaten insan, doğası gereği böyle yaratılmıştır. Hiçbirimiz yalnız yaşama, tek başımıza yaşamımızı idame etme kabiliyetine sahip değiliz. En azından doğduğumuz andan itibaren uzun bir sür bir annenin veya bakıcının yardımına muhtacızdır. Büyüdüğümüzde fiziksel ihtiyaçlarımızı kendimiz giderebilsek de başka ihtiyaçlarımız her zaman olacaktır. İnsanlarla konuşma, eğlenme, oynama gibi ihtiyaçlar tek başına giderilecek ihtiyaçlar değildir. Zaten bu yüzdendir ki insanlar her zaman bir arada yaşamış, yine evlilikler yapılmış ve aileler kurulmuştur. Aile gibi birliktelik kurumlarının temel sebebi de insanların birbirine ihtiyaç duymasıdır. Bu yüzden her zaman birilerinden yardım almaya muhtacız. Elbette bizim de başkalarına yardım etmemiz gerekir.

     Eskiden köylerde imece adı verilen bir uygulama vardı. Bu uygulama birçok yerde hala devam etmektedir. İmece uygulamasının mantığı şudur: Örneğin bir köyde herkes bağcılıkla uğraşmaktadır. Hasat zamanı herkes kendi bağına gidip çalışmak yerine bütün köy halkı toplanarak sırayla birinin bağına gider ve hızlı bir şekilde hasadı gerçekleştirerek diğerinin bağına geçerdi. Böylece hem işler daha hızlı biter, hem çalışamayacak durumda olan güçsüz insanlara yardım edilmiş olur hem de işler toplu halde yapıldığı için daha eğlenceli olurdu.

     Nerede yardıma muhtaç birini görsek hemen yardımına koşmalıyız. Bu, bizi asla küçültmez. Aksine bizi iyi insan yapar. İyi insan ise her zaman daha çok sevilir ve saygı görür. Bu yüzden bu güzel erdemi her zaman yaşatmaya devam etmeliyiz.